Yaz aylarından Sonbahara geçerken yavaÅŸtan tezgahlarda  görünmeye baÅŸlar. Yaz boyunca , o sıcak günlerin  ısısıyla içindeki taneleri günden güne çoÄŸaltır, irileÅŸtirir. Çiçekten meyveye dönüÅŸtüÄŸünü fark edersiniz de ne zaman öyle irileÅŸip büyüdüÄŸünü ve renginin yeÅŸilden bordoya doÄŸru deÄŸiÅŸtiÄŸini pek de gözlemleyemezsiniz. Bir de bakarsınız ki pazarda, manavda satışa sunulmaya baÅŸlamıştır. Akdeniz’in bu büyülü meyvesi nar,  inci taneleri gibi saçılmaya baÅŸlar etrafa.

ÇocukluÄŸumdaki bahçemizin etrafı nar aÄŸaçlarıyla doluydu. EkÅŸi ve tatlı narları Sonbaharda toplayıp, konu komÅŸuya dağıtmak, paylaÅŸmak mutluluk verirdi bize. Fazlasını ise  güneÅŸ görmeyen kilerde saklar, kış boyunca yerdik.

Åžimdiler de artık sadece taneyle alıyoruz narları. Kesip, etrafa saçmadan, örtüleri, üstünüzü kirletmeden yemek epeyce maharet ister.  Rengi öyle kuvvetlidir ki damladığı yerde izini bırakır.

Mutfakta bir narı kesip, tanelerini ayıklarken annemin hikayesi aklıma düÅŸtü birden. ÇocukluÄŸumuzda annem yaÅŸadığı bu hikayeyi pek çok kez anlatmıştır, biz de her seferinde dinlemiÅŸ, belki de aynı soruyu sormuÅŸuzdur.

Ailem,  büyük bahçelerinin  iÅŸleriyle  üstesinden gelemedikleri için her zaman  yanlarında çalışan yardımcıları olurdu.  Bazıları aileden sayılırdı. Babamın Teyzesi Emine Teyzem’in evlatlık olarak büyüttüÄŸü Adil AÄŸbi de bize yardım ederdi iÅŸlerimizde. Annem ve Adil AÄŸbi  bir nar mevsimi iddaya girmiÅŸler. Kim bir narın tanesini hiç düÅŸürmeden yerse o kazanacak ve hediye alınacakmış.  Annem dökmeden yemeyi baÅŸaramamış. Fakat Adil AÄŸbi öylesine titiz ve ağır yiyormuÅŸ ki, hiçbir tane dökülmüyormuÅŸ. Adil AÄŸbi tam narı bitirmek üzereyken, annem bir kurnazlık düÅŸünmüÅŸ ve kendi nar tanesinden bir tanesini o fark etmeden atmış. Adil AÄŸbi, “ ben narımı bitirdim, bir tane bile dökmedim” demiÅŸ. Annem, “kalk etrafına bakalım belki bir tane dökülmüÅŸtür”  diye söylemiÅŸ..  Adil AÄŸbi nar tanesini görünce çok üzülmüÅŸ ve kendi kendine söylenmeye baÅŸlamış.” Nasıl  olur, o kadar dikkatli yedim ki bir tane bile düÅŸmesi imkansız” diyormuÅŸ.  Adil AÄŸbi’nin çok üzüldüÄŸünü gören annem,  suçunu itiraf etmiÅŸ.” O taneyi ben atmıştım” demiÅŸ. Böylece, Adil AÄŸbi’nin üzüntülü hali sevince dönmüÅŸ ve annemin söz verdiÄŸi gömleÄŸi almaya hak kazanmış.

Biz anneme nasıl o nar tanesini Adil AÄŸbi görmeden atabildiÄŸini sorardık hep.  O da her seferinde anlatırdı bıkmadan bize.

Ä°ÅŸte bir nar mevsimi daha gelip geçmek üzere.  Antalya’da ÅŸehir merkezine, Kalekapısı’na düÅŸerse yolunuz, Attalos Heykeli’nin hemen arkasındaki bir dükkanda nar suyu sıkıp satan gençlerin seslerini iÅŸitebilirsiniz. Taze nar suyu, Granatapfel…  Güler yüzlü  gençler,  yerli yabancı pek çok insana taze nar suyu satmaya çalışıyor gün boyunca.

Ä°mren Çalışkan Tüzün